در سالی که گذشت، شیوع کرونا ترددهای مربوط به مدارس را تا اندازه زیادی کاهش داد. انتظار می‌رفت پاییز و زمستان سال 1399 هوای پاکیزه‌تری به شهروندان هدیه کند، اما گویا بازهم بخت با هوای تمیز و شهروندان یار نبود و آلاینده‌های هوا، در بیشتر روزها شرایط نگران‌کننده‌ای را رقم می‌زدند. روزهایی که بتوان هوای شهر اصفهان را در آن سالم نامید، طی پاییز و زمستان گذشته، معدود و شاید به اندازه انگشتان دست بودند. اگرچه امید می‌رفت که در بهار و تابستان با وزش باد و بارندگی، این شرایط تعدیل شود، اما به گواه اخبار و اطلاعات در این دو فصل نیز روزهای آلوده بسیاری را پشت سر گذاشتیم؛ به‌طوری‌که مطابق آمار 56 درصد از روزهای تیرماه هوای اصفهان ناسالم بوده است.

شیوع کرونا فرصتی بود تا بار دیگر طب سنتی با تمرکز بر گیاهان دارویی، پررنگ‌تر از قبل به سبد سلامت خانواده‌ها بیاید. اگرچه در علوم پزشکی این طب بیش از درمان اصلی به‌عنوان کمک درمان تلقی می‌شود و بار اصلی مدیریت پاندمی و درمان بیماران کرونایی بر دوش کادر درمانی بوده است، چه بسیار بیماران کرونایی که با تجویز طب سنتی و با استفاده از فراورده‌هایی مانند دم‌نوش آویشن، پونه، زنجبیل و گل سرخ، مسیر بهبود را سریع‌تر طی کرده‌اند. این در حالی است که کرونا گوشه‌ای از دنیای رنگین و معطر گیاهان دارویی را به تصویر کشید و هنوز ظرفیت‌های بسیاری ناپیداست که می‌تواند در بحث پیشگیری و سلامت و حتی به‌عنوان درمان‌های اصلی و مکمل مورداستفاده قرار گیرد.