از شام اربعین تا شب شهادت امام حسن عسگری (ع)، در آنتن شبکه سه شاهد سریالی به نام نجلا بودیم. سریالی که ما را وارد فضا و موقعیتی در سرزمین نخل‌ها می‌کرد. سریالی که دوربینش را نتوانست به کربلا برساند و در آبادان پایانش را اعلام کرد، محوریتش امام حسین علیه السّلام و اربعین است و درون مایه‌ی عاشقانه-عارفانه‌اش را خیلی‌ها با سریال «شب دهم» حسن فتحی مقایسه کردند. نجلا داستان دو دلدادگی بود. تلفیقی از عشق معنوی و زمینی. داستان معجزه و ایثار. قصه سریال نجلا در سال 1358 می‌گذرد. پسر داستان از دختری که عاشق است، شرط می‌گیرد که اگر در آن اوضاع آشفته و ناامنی‌ها بتواند دختر را از مرز رد کند و به زیارت اربعین برساند در قبال عشقش به او پاسخ مثبت می‌دهد، اما همه اینها در طول مسیر دستخوش اتفاق‌هایی می‌شود. در ادامه گفت‌وگوی کوتاهی با هادی قربانی، یکی از نویسندگان سریال نجلا داشتیم تا نجلا را از دریچه چشم نویسنده‌اش ببینیم. 

اولین حرفی که می‌توان در مورد «بعد از اتفاق» زد، این است که به‌شخصه از کارگردان اثر تشکر می‌کنم که ژانر جدیدی به نام تله تئاتر_مستند را به سینما اضافه و این شگفتی را به جشنواره تکمیل کرده و اثر در بخش فیلم داستانی رقابت می‌کند.