به گزارش اصفهان زیبا؛ سیوپنج سال از پایان هشت سال جنگ تحمیلی میگذرد، سیوپنجسالی که میتوانستیم بهترین استفاده را از آن در جهت معرفی رشادتها و قهرمانیهای ایران و ایرانیها داشته باشیم، سیوپنج سالی که برای جذب گردشگر و رونق گردشگری جنگی که ناجوانمردانه به ایران و ایرانی تحمیل شد، کم گذاشتیم و اصولی و نظاممند برای آن برنامه نداشتیم.
راه دوری نرفتهایم اگر همین اصفهان مؤثر خودمان در آن سالها را نگاه کنیم. میراث اصفهان در جنگ، فقط شهدایش نیست، میراث اصفهان فقط گلستان شهدایش نیست؛ این شهر بیش از اینها، به گردن این جنگ حق دارد.
از کوچه و خیابانهایی که بمبهای صدام ریخت روی سرشان، تا آدمهایی که در خانهها و مساجدشان، بساط پشتیبانی جنگ را پهن کردند، همه و همه میراث اصفهان در هشت سال جنگاند.
میراث اصفهان میدان امام است، میدانی که بزرگترین اجتماع تشییع شهدا در آن سالها را در خود دید. میراث اصفهان سولههایی است که در چندقدمی مرکز شهر، بزرگترین مرکز ساخت مهمات در سالهایی بودند که کشور دست خالی به جنگ رفته بود.
میراث اصفهان، خانههایی است که شهدای ما در آن متولد شدند و روزگاری در اتمسفر آن نفس کشیدند. میراث اصفهان، خانه سرداران شهیدش است. میراث اصفهان، داشتن پنج شهید از اقلیت ارامنه است.
میراث اصفهان شهیدستانهایش است؛ پنج دبیرستانی که بیشترین آمار شهدای دانشآموز را به خود اختصاص دادهاند. میراث اصفهان معراج شهدایش است؛ همانجایی که پیکر شهدایش را غسل و کفن میکرده است.
میراث اصفهان سیوشش یادمان شهدای گمنامش است که 76 شهید گمنام را در سراسر شهر در آغوش خود گرفته است. میراث اصفهان مسجد انقلابش است.
میراث اصفهان دبیرستان هاتفش است. میراث اصفهان پایگاه پشتیبانی جنگش در دانشگاهش است. میراث اصفهان چرخ خیاطیهاییست که روزگاری در همین دانشگاه، زنانی پشتش نشستند و برای رزمندگان ما در دل آتش و خمپاره، لباس دوختند.
میراث اصفهان تشییع 370 شهید دریک روز است. میراث اصفهان صاحبان خانههاییست که یکشبه ترک خانه کردند تا زمین خانههایشان، مدفن شهدا شود.
میراث اصفهان آسایشگاه جانبازان آن است؛ جایی که دردها و زخمهای بهجامانده از آن سالها را به دوش میکشد. ما اما سیوپنج سال برای معرفی این میراث به آیندگان چه کردیم؟!