وی‌اودی‌ها، مخاطبان ایرانی را به سمت خود کشانده‌اند
شبکه نمایش خانگی تا ابتدای نیمه دوم دهه 90، حال‌وروز چندان خوشایندی نداشت. برنامه‌ریزی میان‌مدت این مدیوم برای پا گذاشتن به عرصه تولید، عملا به شکست انجامیده بود و تمام رزومه درخشان خود را معطوف به ابتدای دهه 90 و تولیداتی چون «قلب یخی» می‌دید. در میانه دهه 90، این مدیوم با یک پسرفت آشکار، به همان رسالت چند دهه قبل خود یعنی انتشار فیلم‌هایی که اکران عمومی خود را به پایان رسانده بودند، بازگشت.
درحالی‌که تصور می‌شد تلویزیون به‌واسطه تشویق به خانه‌نشینی مردم، برنامه‌های متنوعی برای نوروز 1400 تدارک دیده، اما متاسفانه این گمانه در اندازه همان سیاستی بود که رسانه ملی در نوروز سال گذشته پیاده کرد. نوروز 1400 رسانه ملی در حالی به پایان رسید که باز هم هیچ برند جدیدی از این کنداکتور دوهفته‌ای بیرون نیامد و مدیران ترجیح دادند به جای برندسازی و سرمایه‌گذاری، برنامه‌های روتین قبلی خود را با زرق‌وبرق عیدانه به روی آنتن ببرند.
پس از پایان جشنواره فیلم فجر، این انتظار در میان سینمادوستان به وجود آمد که با رایزنی‌های وزارت ارشاد، رده‌بندی صنفی سینماها از درجه 3 به درجه 2 ارتقا یابد. تنها در این صورت بود که امیدها برای زنده ماندن سینماها در سال سخت 1400 بیشتر می‌شد. اما متاسفانه این مهم به وقوع نپیوست تا با نارنجی‌شدن اصفهان، حالا سینماهای نصف‌جهان نیز مانند پایتخت، باز هم کرکره‌های خود را پائین بکشند. اتفاقی که خیلی‌ها آن را در نتیجه اهمال‌کاری‌های وزارت ارشاد و سازمان سینمایی می‌دانند. امروز و در شرایطی که رستوران‌ها، کافه‌ها، استخرها و دیگر مشاغل نه‌چندان ضروری مشغول به کار هستند، سینماها تعطیل شده‌اند و این اتفاق از آن سو، پراهمیت است که اعتماد ازدست‌رفته‌ای که با اکران نوروزی در حال ترمیم‌یافتن بود، دوباره از بین رفت و با مشخص‌نبودن آینده سینماها، احتمالا با فیلم‌سوزی دیگری مواجه می‌شویم که اجازه نمی‌دهد صاحبان آثار سینمایی، فیلم‌های خود را در شرایط مشابه، برای اکران تابستان و دیگر اوقات امسال نمایش دهند. گرچه حتی قرارگرفتن سینماها در مشاغل ردیف دوم نیز به این سادگی‌ها نمی‌تواند مخاطبان را با سالن‌های تاریک آشتی دهد.
