ذوالفقاری که دانشجوی رشته علوم آزمایشگاهی علوم پزشکی کاشان است، در بحرین دومین تجربه حضورش در بازی‌های پاراآسیایی جوانان را پشت سر گذاشته و برای مسابقات جهانی جوانان آرژانتین برنامه دارد؛ اما علی راستی که دانش‌آموز کلاس یازدهم رشته انسانی است، برای اولین‌بار در این رویداد شرکت کرده و با توجه به شرایط سنی، فرصت زیادی برای تجربه‌اندوزی در مسابقات مختلف را دارد.
چطور شد جذب رشته تنیس روی میز شدید؟
ذوالفقاری: من تا 12 سالگی در باشگاه ذوب‌آهن در تیم فوتبال بازی می‌کردم؛ اما چون کف پایم صاف بود و نفس کم می‌آوردم، به سمت رشته تنیس روی میز جذب شدم. زمانی که از رشته تنیس روی میز خوشم آمد، یک هفته بعد در این رشته ثبت‌نام کردم و از آن زمان تاکنون به طور جدی تمرین می‌کنم. در مقطعی به خاطر آماده‌شدن برای شرکت در کنکور، مدتی از ورزش دور شدم؛ اما بعد آن دوباره تمرین را از سر گرفتم.
راستی: تا 13 سالگی در بوشهر فوتبال بازی می‌کردم و با برادر مهدی قائدی در یک تیم بازی می‌کردیم و حتی برخی مواقع قائدی من و برادرش را با موتور از سر تمرین به خانه می‌رساند. فوتبالم خوب بود و حتی به تیم ملی فوتبال نونهالان هم دعوت شدم؛ اما امکان حضورم فراهم نشد. وقتی قائدی به تیم استقلال پیوست، برادرش هم دیگر سر تمرین نرفت و من هم فوتبال را رها کردم. در همان زمان با رشته تنیس روی میز آشنا شدم و با پدرم به کلاس تنیس روی میز رفتیم. پدرم گفت پنج دقیقه با راکت توپ بزن و برویم؛ اما آنقدر جذب این رشته شدم که دو سال متوالی است در آن فعالیت می‌کنم و چند ماهی هم هست که به دلیل شرایط شغلی پدرم در اصفهان ساکن شده‌ایم.
ذوالفقاری: از زمانی که فعالیتم در رشته تنیس روی میز را آغاز کردم، تمریناتم را به صورت جدی دنبال می‌کردم و در سالن‌های زیادی از مربیان مختلف بهره بردم. هر روز تمرین می‌کردم و تفریحی نداشتم، فقط زحمت می‌کشیدم و پیشرفت هم داشتم. سال 96 به همراه تیم ملی جوانان در مسابقات پاراآسیایی جوانان شرکت کردم که به عنوان سوم انفرادی و دوم تیمی دست یافتم و مسابقات بحرین دومین تجربه حضورم در این رقابت‌ها بود.
هر دو فوتبالی هستند و هر دو هم طرفدار تیم استقلال. ذوالفقاری تأکید دارد حتی اگر در تلویزیون به‌طور هم‌زمان فوتبال و تنیس روی میز نمایش بدهند، انتخاب او برای تماشا فوتبال است. راستی هم در حین گفت‌وگو، هر زمانی فرصت شود، با گوشی موبایلش بازی تیم‌های سپاهان و استقلال را دنبال می‌کند.
در رشته پاراتنیس روی میز، بسته به نوع معلولیت ورزشکاران، کلاس‌بندی آن‌ها تعیین می‌شود که کلاس‌بندی شش تا ده، ایستاده است و محدودیت حرکتی ندارند. امید ذوالفقاری و علی راستی هر دو در کلاس 10 این رشته در بازی‌های پاراآسیایی حضور یافته بودند که ذوالفقاری به مدال برنز انفرادی دست پیدا کرد و دو نماینده استان به همراه عرفان غلامی از مازندران، مدال برنز تیمی این رشته را کسب کردند.
واکنش هم‌کلاسی‌ها برای مدال‌آوردنت چه بود؟
راستی: خیلی خوشحال شدند و سر صف هم مرا تشویق کردند.
در حین مسابقات چطور؟
راستی: در طول مسابقات اصلا حواسم به گوشی نبود و حتی با پدر و مادرم هم در ارتباط نبودم.
شما چطور؟
ذوالفقاری: واکنش‌ها مثبت بوده است. خوشبختانه دوستان جدیدی پیدا کرده‌ام که دوستی آن‌ها بهترین اتفاق زندگی‌ام بوده و اگر حمایت‌های آن‌ها نبود، نمی‌توانستم در این شرایط سخت تمرین کنم.
کشورهای جنوب شرق آسیا در پاراتنیس روی میز هم مانند پینگ‌پونگ قدرت برتر این رشته هستند؟
ذوالفقاری: بله، ورزشکاران کشورهای چین تایپه، اندونزی، ژاپن و مالزی واقعا قدرت زیادی دارند و در بازی‌های آسیایی بحرین هم چندین بازیکن رنکینگ‌دار حضور داشتند و سطح کیفی مسابقات به نسبت دوره قبل خیلی بالاتر بود. من تنها بازیکن غرب آسیا بودم که موفق به کسب مدال انفرادی شدم.
راستی: رقابت‌های بحرین اولین تجربه بین‌المللی من بود و شناختی از حریفان دیگر کشورها نداشتم؛ اما سطح مسابقات واقعا بالا بود و برای مدال‌آوری کار سختی داشتیم. واقعا از قدرت حریفان هنگ کردم. (هر دو می‌خندند)
ذوالفقاری: در کشورهای دیگر تفاوتی بین ورزشکاران سالم و معلول نمی‌گذارند و امکانات یکسانی در اختیار آن‌هاست و طبیعی است که این ورزشکاران روند نتیجه‌گیری بهتری داشته باشند.
راستی: در جریان مسابقات بحرین، با یکی از بازیکنان تیم عراق صحبت کردم که می‌گفت بازیکنان تیم ملی پاراتنیس روی میز حقوق مشخصی ماهانه از فدراسیون دریافت می‌کنند.
راستی با ماشین‌حساب گوشی موبایل و با قیمت روز دلار، حقوق ماهانه ورزشکار تیم ملی عراق را حساب می‌کند که رقمی حدود 15 میلیون تومان می‌شود و بعد با هزینه‌هایی که برای تمرین حرفه‌ای متحمل می‌شود، مقایسه کرده و لبخند تلخی تحویلمان می‌دهد.
از روند آماده‌سازی تیم ملی برای حضور در بازی‌های پاراآسیایی رضایت داشتید؟
ذوالفقاری: از آبان اردوهای تیم ملی آغاز شد و اردوی متصل به اعزام نیز در آذر بود. به نظرم بار فنی اردوهای تیم ملی پاراتنیس روی میز در حد قابل قبولی بود. حضور منصور علوی که سرمربی تیم‌های بزرگ‌سالان است، به بالارفتن سطح فنی بازیکنان کمک کرده است.
راستی: علم آقای علوی، سرمربی تیم ملی بسیار بالاست و توانستیم از علم او استفاده کنیم. در مجموع چهار مرحله اردو داشتیم که یک مرحله آن هم در اصفهان و در خانه تنیس روی میز برگزار شد که بسیار خوب بود و باید از آقای تکابی، رئیس هیئت تنیس روی میز استان بابت میزبانی این اردو تشکر کنیم.
ذوالفقاری: واقعا سطح میزبانی اصفهان برای اردوی تیم ملی خوب بود و حتی بازیکنان دیگر شهرها اعتقاد داشتند که امکانات و شرایط اصفهان از لحاظ سالن تمرینی، خوابگاه و تغذیه از اردوهای فدراسیون نیز بهتر است و همه از این اردو راضی بودند. خدا را شکر که حمایت هیئت تنیس روی میز شامل حال ما شده است.
راستی: اتفاقا در مراسم استقبال از ورزشکاران مدال‌آور بازی‌های پاراآسیایی، آقای تکابی در مراسم حضور داشتند که از این بابت خوشحال شدیم؛ زیرا با این کار نشان دادند که نتیجه‌گیری ما برایشان مهم بوده است.
شرایط توجه به رشته پاراتنیس روی میز چگونه است؟ در جامعه ورزش این رشته را پذیرفته‌اند؟
ذوالفقاری: رشته پاراتنیس روی میز در گذشته زیرمجموعه فدراسیون ورزش‌های جانبازان و معلولان بود و رسیدگی کمتری می‌کردند؛ اما از زمانی که این رشته به فدراسیون تنیس روی میز پیوست، وضعیت بهتر شده اما همچنان مطلوب نیست.
از چه نظر؟
ذوالفقاری: من در اولین تجربه حضورم در بازی‌های پاراآسیایی بحرین و در 16سالگی، دو مدال گرفتم؛ اما در این چهار سال و تا زمان برگزاری دوره دوم، در هیچ رویداد بین‌المللی شرکت نداشتم؛ در صورتی که اگر چند مسابقه بین‌المللی داشتم و تجربه‌ام بیشتر شده بود، شاید مدال بهتری از برنز می‌گرفتم. ورزشکاران دیگر کشورها هر ساله در چندین تورنمنت بین‌المللی شرکت می‌کنند و با حضور در این تورنمنت‌ها، استرس آن‌ها از مقابله با حریفان کاسته می‌شود؛ اما برای ما این اتفاق رخ نمی‌دهد.
راستی: باید ورزشکار به طور مداوم در شرایط مسابقه قرار بگیرد و انتظار مدال‌آوری از ورزشکاری که سابقه کمی دارد، پذیرفته نیست.
برای ورزشکاران پارا، پاراالمپیک مهم‌ترین افق پیش روست. به مدال پاراالمپیک هم فکر می‌کنید؟
ذوالفقاری: چرا که نه، قطعا هیچ‌چیزی غیر‌ممکن نیست و در سایه تلاش و حمایت به هر هدفی می‌توان دست پیدا کرد.
حتی مدال پاراالمپیک؟
ذوالفقاری: در رویدادی مثل پاراالمپیک قطعا بهترین‌های دنیا شرکت می‌کنند و هر ورزشکاری برتر باشد، می‌تواند به مدال برسد. ورزشکاران معلول در ایران ثابت کرده‌اند که از دیگران چیزی کم ندارند و اگر توجه بیشتری به آن‌ها شود و امکانات سخت‌افزاری موردنیاز را داشته باشند، می‌توانند کارهای بزرگی انجام دهند.
راستی: من هم مثل هر ورزشکاری دوست دارم در پاراالمپیک مدال بگیرم و تمام تلاشم را برای رسیدن به این هدف مهم انجام می‌دهم.
تیم پادما یدک به عنوان نماینده استان در لیگ برتر تنیس روی میز حضور پیدا خواهد کرد و امید ذوالفقاری و علی راستی هم با پیشنهاد کادر فنی قرار است این تیم را همراهی کنند که تجربه مهمی برای هر دو ورزشکار قلمداد می‌شود.
حضور در تیم پادما یدک و در کنار ورزشکاران سالم چه تأثیری بر وضعیت فنی شما دارد؟
ذوالفقاری: البته تمرینات ما در کنار بازیکنان سالم است؛ من در لیگ پاراتنیس روی میز عضو تیم مشهد بودم و برای لیگ برتر هم عضو تیم پادما هستم و امیدوارم بهترین عملکرد را داشته باشم.
راستی: خیلی کمک می‌کند، تیم بازیکنان خوبی دارد، ازجمله مربی خودم، سجاد حسینی که ملی‌پوش است، عضو تیم پادماست و سطح فنی آن‌ها بسیار بالاست و می‌تواند کمک زیادی به من داشته باشد.
