درواقع ساختار قدرت و وجود نهادهای مختلف با کارکردهای تعریفشده از قبیل آموزش، بهداشت، درمان و برقرار ساختن نظم در عرصه عمومی بخشی از کارکردهای یک دولت است، دولتی که بتواند با هماهنگ ساختن نهادهای مختلف و در هنگام بروز بحران در مقابل آن بحران، توانایی خود را در گام نخست به شهروندان و سپس به ناظران خارجی نشان دهد. اینکه اکثر دولتهای مستقر در جهان گزارش لحظهبهلحظه درباره سیاستهای دولت در راستای کنترل ویروس را اعلام میکنند و تمام تلاش خود را صرف کنترل و کشف واکسن با انجام مصاحبههای مختلف به نمایش میگذارند، نشانه به تصویرکشیدن قدرت مدیریتشان است، قدرتی که نیاز دارد توان مدیریتی خود را برای مرتبهای دیگر به شهروندان معرفی کند و همزمان میزان توانایی خود را در مهار بحران به همتایان خارجی به تصویر بکشد. تکاپوی به راه افتاده در چین، انگلیس، آلمان، روسیه، آمریکا و سایر کشورها حکایت سیاست و نشاندادن قدرت است. در میان صدها هزار خبر از کشف و آزمایش دارو بر داوطلبان تنها با تصویر یک پرستار، پزشک، نمایی بسته از یک آزمایشگاه بینامونشان در کشور موردنظر روبهرو هستیم، توضیحات تکمیلی این تصاویر توسط اهل سیاست بازگو میشود. توضیحاتی که وزیر بهداشت، وزیر درمان، نخستوزیر و رئیس دولتها بیان میکنند. درواقع کشف دارو نیز بهصورت مستقیم به قدرت و تصمیمگیریهای سیاسی بازمیگردد، چرا که ویروس کرونا به دغدغه نخست اهل سیاست تبدیل شده است.
مسئله تنها به نجات جان آدمیان در کره خاکی بازنمیگردد، بلکه بیش از تمام این فرضیات و در کانون تمام مباحث ارائهشده در رسانهها، ما با اثبات، توانایی، رونمایی و جلوهنمایی دوباره از قدرت قانونی دولت روبهرو هستیم، ساختاری که موفق شده دانش پزشکی را در راستای استوارسازی قدرت مورد بهرهبرداری قرار دهد، به عبارت مشخصتر، در اینجا سیاست است که توانسته با ارزش افزودهای بیش از گذشته دانش پزشکی را بهسوی ایستادگی در برابر یک بحران فراگیر جهانی هدایت کند. بیشک دانشمندان دانش پزشکی میل به کشف دارو داشته و دارند، ولی چنانچه قدرت قانونی دولت از آن دانش حمایت نکند یا موانع موجود را به حاشیه سوق ندهد، نهتنها تمام دانشمندان نمیتوانند موفق به کشف دارو شوند، بلکه کلیت دانش پزشکی آنان در آزمایشگاهها باقی خواهد ماند.
سرانجام واکسن کرونا کشف خواهد شد، ولی این دارو را نمیتوان بدون درنظرداشتن جایگاه سیاست و قدرت نگریست.