امروز می‌خواهیم از مقصدی برایتان بگوییم که هم برای علاقه‌مندان طبیعت‌گردی گزینه‌ای عالی است و هم برای علاقه‌مندان تاریخ، حسابی جذاب است.
راهنمای مسیر
رسیدن به کـازرون از دو مــسیـر امکان‌پذیر است. مسیر اول مسیر یاسوج، بابامیدان کازرون و مسیر دوم مسیر شیراز جاده بوشهر و کازرون است. البته مسیر یاسوج کوتاه‌تر است؛ ولی پیچ‌وخم‌های بیشتری دارد و البته زیبایی‌های بیشتری را در خود جا داده است. شهر کازرون محل اقامت و کمپ دارد و اگر قصد ماندن داشته باشید هتل بزرگ آن با خدمات و رستوران بزرگ و با کیفیت، ظرفیت خوبی در مسافرپذیری دارد. از نظر پارک و سرویس بهداشتی نیز کازرون مشکلی ندارد و دغدغه‌ای برای آن نداشته باشید. چنانچه شب در راه بوده‌اید و صبح هنگام به کازرون رسیده‌اید، آش کازرون را از دست ندهید و با نارنج‌های خوش‌طعم آن را تجربه کنید. از کازرون به سمت بالا ده و بعد از آن روستای جره ادامه مسیر دهید. از اینجا به بعد دشت‌های وسیع و سرسبز شما را در آغوش خود خواهند گرفت و دست‌فروش‌ها، گل‌های نرگس را به تماشا گذاشته‌اند. هنگامی که به روستای جره می‌رسید، در سمت راست جاده‌ای شما را به سمت نرگس زارها می‌برد که یک تابلو مسیر آن را مشخص کرده است.
نرگس‌زارهای هزاران ساله
صبح زود عطر نرگس‌ها درهوایی مطبوع چونان که بهار از راه رسیده است شما را مدهوش می‌کند تا زمانی که ورودی ده هزار تومانی آن را پرداخت می‌کنید و به هوش گردید! برای دیدن نرگس‌ها و ورود به بخشی از دشت‌ها که برای بازدید عموم ساخته شده است باید از در عبور کنید. بعد از ورود درمیان نرگس‌ها باید با دقت راه بروید تا مبادا گل‌ها را له کنید. نباید از گل‌ها بچینید و اگر قصد تهیه گل دارید از غرفه‌های جداگانه آن را بخرید. تمام این دشت و دو دشت قبل از روستای جره که جاده آن خاکی است به صورت دیم وبا آبیاری محدود به بلوغ می‌رسد. گل نرگس کازرون چندین گونه مختلف دارد و با نام‌هایی چون شهلا، پُر پَر، هزار پَر و شیپوری، شناخته شده‌اند که از میان آن‌ها نرگس شهلا به جهت داشتن زیبایی و بوی ویژه مشهور است. قدمت این دشت‌ها شاید هزاران سال باشد و هنگامی که نقش پریشو در سال1383 توسط عمادالدین شیخ الحکمایی مشاهده و گزارش شد، برخی دلیل وجود آن را به‌عنوان معدود تندیس‌های زن که به الهه آب یا آناهیتا نسبت داده شده، وجود مزارع و دشت‌های سرسبز از دوران کهن تاکنون می‌دانند.
بیشاپور وسعتی دو برابر تخت‌جمشید؛ اما در خاک
داستان شهر بیشاپور به سال ۲۶۶ میلادی باز می‌گردد؛ جایی که شاپور اول، پادشاه ساسانی، پس از پیروزی بر والرین، امپراتور روم، دستور داد در ناحیه‌ای خوش‌آب‌وهوا بر سر راه تخت‌جمشید به تیسفون شهری زیبا و عظیم بنا کنند. این جاده در زمان هخامنشیان، شهرهای تخت‌جمشید و استخر را به شوش وصل می‌کرد. شاپور نام خود را بر این شهر نهاد و معماری از اهالی سوریه قدیم به نام اِپسای برای ساخت شهر تازه انتخاب کرد. بیشاپور را در کنار دره چوگان و در کنار رودخانه ساخته‌اند تا هم از آب آن به‌عنوان خندقی محافظ شهر استفاده کنند و هم آب آن را با ایجاد اختلاف سطح در معبد آناهیتا به معبد برسانند. نخستین بار در سال1314 ژرژ سال و رومن گیرشمن، از موزه لوور، به کاوش باستان‌شناسی در این شهر تاریخی اقدام کردند. البته بماند با توجه به آثاری که اکنون در آن موزه است، بخشی نیز به تاراج رفته است. آن‌ها بنای رفیع و چهار گوشی را که با سنگ‌های «دوجداره» ساخته شده بود، آتشگاه نامیدند و تالار عظیم و سرپوشیده وسیعی را به نام کاخ اختصاصی و مکان دیگری را به نام جایگاه نذورات و یک ایوان مزین به موزاییک را به دنیای باستان‌شناسی و تاریخ معرفی کردند.
البته در برخی از مکان‌ها مانند ایوان موزائیک که ایوانی بزرگ و بدون سقف بوده است، برای درک درست از سازه باید نقشینه‌های نقاشی‌شده را در بروشورها ببینید که بیشتر آن از بین رفته است. یک گروه باستان‌شناسی ایرانی به سر پرستی دکتر سرفراز بعد از سی‌سال عملیات کاوش در بیشاپور را به منظور ظاهرساختن اسکلت این شهر آغاز کرد و بعد از ده سال برج و باروی شهر، معبد آناهیتا، کاخ شاپور، مسجد دوره اسلامی، ستون‌های یادبود و برخی آثار ارزشمند دیگر سر از خاک بیرون آورد. در حال حاضر با طی مسیر زیبایی در بین سرسبزی می‌توانید بخشی از دو ستون زیبا و جای پاهای مجسمه شاپور و بخش‌هایی از دوران اسلامی را مشاهده کنید و معبد آناهیتا که زیبا و باشکوه، رخ به بند کشیده و معماری باشکوهی را به یادگار گذاشته است. از تندیس دو گاو به عنوان نماد زایش که دوتای دیگر از آن جدا شده و یکی در ایوان موزائیک و دیگر درموزه است تا جریان آبی بدون حباب که در سرتاسر کف معبد جاری بوده است و از همه مهم‌تر شهری هزاران ساله که مجهز به سیستم فاضلاب بوده در حالی که در همین اروپای پیشرفته کنونی در چند صد سال گذشته نیز چنین چیزی به ذهنشان هم خطور نکرده است و این پایان راه نیست و ساعت‌ها می‌توان در اینجا دید و کاوش کرد.
بازدید از مجسمه عظیم در غار شاپور
در انتهای تنگ چوگان، مهم‌ترین پایتخت ساسانیان در ارتفاعی ۸۰۰ متری از سطح زمین قرار گرفته است و مجسمه‌ای عظیم پیکرتراشی‌شده از استلاگمیت (چکیده) در خود غار که روزگاری بر زمین انداختند و همه آثار باستانی و بار ارزش آن را ربودند و تنها در دهانه این غار مجسمه شاپور یکم (دومین پادشاه ساسانی) به یادگار ماند. در دهانه غار دو کتیبه سنگی وجود دارد که یکی از آن‌ها ترجمه کتیبه شاپور در نقش رجب و دیگری نحوه برپاسازی مجدد مجسمه توسط ارتش در آن سال‌ها است. دهانه غار طولی برابر با 30 متر و ارتفاعی برابر با 15 متر دارد. غار از بخش‌های مختلف ایجاد شده و بخش‌های دست‌ساز آن نشان می‌دهد که در آن زندگی جریان داشته است. برای دیدن غار حدود یک ساعت باید به سمت بالا بروید و حدود یک ساعت هم برای عکاسی و کاوش زمان نیازدارید؛ پس حواستان به برنامه‌ریزی باشد.
کازرون شهری به وسعت تاریخ و طبیعت
کازرون فقط به همین‌جا ختم نمی‌شود و در فصول مختلف برای آن می‌توان برنامه‌ریزی کرد؛ از جمله آن‌ها چشمه «دادین» واقع در روستای دادین، بقعه علامه دوانی واقع در روستای تاریخی «دوان»، چهارطاقی بالاده، دشت برم (دشت شقایق) واقع در فاصله ۲۰ کیلومتری آن در مسیر جاده جدید کازرون به شیراز، نقش برجسته پل آبگینه (تیمور میرزا) در نزدیکی دریاچه پریشان و تنگ «جیز» که در فاصله چهار کیلومتری شهر «خشت» قرار گرفته که از دی تا اردیبهشت فرش سبزی را پهن کرده است تا میزبان مسافرانی از جنس دوست‌داشتن باشد.
