مثلا مسعود چینی فروشان؛ روانشناس گفته که «اعتیاد اینترنتی در دوران پاندمی کرونا افزایش بسیار چشمگیری داشته است» البته به عقیده او در اعتیاد اینترنتی افراد انتخابگر نیستند و به طور افراطی درگیر این فضا میشوند، به گونهای که هنگام دوری از این فضا دچار دل مشغولی هستند. بدون شک حضور در فضای مجازی و استفاده از اینترنت ، خصوصاً به صورت مداوم و با انگیزه های حرفه ای و نیمه حرفه ای و همچنین فراغتی، با توجه به ویژگی ها و امکانات خاص این فضا و با عنایت به وضعیت اجتماعی، سیاسی، فرهنگی و اعتقادی افراد جامعه تأثیرات عمیقی را بر جنبه های مختلف زندگی می گذارد. یکی از این جنبهها تاثیر بر زندگیهای زناشویی است که حالا و به گفته کارشناسان امر به شدت منجر به افزایش تعارضات خانوادگی و سرد شدن روابط همسران شده است. امروزه و در کسلآورترین روزهای کرونایی، بخش قابل توجهی از اوقات حضور در خانه به استفاده از اینترنت و گوشی همراه اختصاص داده شده و خبری از تعامل، گفتگو و صمیمیت با یکدگیر نیست.
«انزواطلبی و فردیت گرایی، تضعیف عواطف خانوادگی، سردی روابط و شکاف میان اعضای خانواده» این تاثیر استفاده مداوم از گوشی همراه و اعتیاد به فضای مجازی است که دکتر زهرا امینی؛ عضو هیئت علمی دانشگاه علوم پزشکی اصفهان از آن سخن میگوید و ابراز تاسف میکند. او معتقد است در واکاوی مشکلات زناشویی زوجینی که به مراکز مشاوره مراجعه میکنند، غالبا «استفاده نادرست از فضای مجازی»، یکی از مسائل شایع و مشکلات فراگیر زوجین به شمار می رود که این روزها به برکت آمدن ویروس کرونا رنگ و آب بیشتری به خود گرفته و پیامدهای نگران کننده داشته و دارد.
قرنطینه کرونا و حضور بیشتر افراد در خانه باعث شده که همسران وقت بیشتری را در کنار هم سپری کنند و زمان بیشتری را برای کنار هم بودن داشته باشند اما اعتیاد بیش از اندازه افراد به اینترنت و حضور در شبکههای اجتماعی این فرصت را به تهدید برای خانوادهها تبدیل کرده و زمینه نارضایتیها را روز به روز بیشتر میکند. امینی میگوید: «جامعه علمی کشور منکر ثمرات و نتایج مثبت حاصل از توسعه اینترنت و فضای مجازی نیست و بر دسترسی آسان، سریع و گسترده به اطلاعات علمی، امکان ترویج و نشر آزاد افکار و عقاید، توسعه کسب و کارهای نو و تسهیل تجارت، از میان برداشتن بعد مسافت و امکان تعامل آسان با دیگران، توسعه آموزش های مجازی و… به عنوان ثمرات آشکار گسترش فضای مجازی، اذعان دارد لیکن بهره مندی از این نتایج سودمند نباید موجب چشم پوشیدن از عوارض نامطلوب این ابزار و مدیریت صحیح و منطقی آن گردد.»
او به وجه دیگر حضور بیش از اندازه و خارج از عرف در شبکههای اجتماعی نیز اشاره میکند و میگوید: «گاه زوجین، تمامی رخدادهای زندگی مشترک خود اعم از جشن ها و شادی های دونفره یا قهرها و دلخوری ها را با درج تصاویر و عبارات کنایه آمیز و دوپهلو، در برابر چشم دیگران قرار می دهند که حاصل این رفتار کورکورانه، لطمه خوردن به حریم زندگی خصوصی، ایجاد امکان دخالت دیگران، کاهش عزت و احترام همسر و گاه، فراهم کردن امکان سوء استفاده افراد فرصت طلب برای ورود به ساحت خانواده و برقراری روابط عاطفی مخفیانه، با هریک از زوجین است.» امینی البته میگوید که «مدیریت استفاده از فضای مجازی را با ممنوعیت استفاده از آن نباید اشتباه بگیریم. »
عضو هیت علمی دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، مدیریت فضای مجازی را در دو ساحت «ملی و اجتماعی» و «فردی و خانوادگی» قابل بحث و بررسی برشمرده و عنوان میکند: «در ساحت ملی، متولیان فرهنگی و سیاسی کشور با ضرورت هایی نظیر حفظ اطلاعات داخلی و پرهیز از دسترسی بیگانگان به این اطلاعات، حراست از فرهنگ دینی و ملی و مقابله با اشاعه فرهنگ غربی مواجه هستند که لازم است همانند سایر جوامع، سیاست های صحیح و بلندمدتی را تدوین نمایند که ایجاد فضای امن سایبری، تولید شبکه های اجتماعی داخلی و نشر محتوای مناسب و اصیل ملی و بومی در این فضا، لحاظ نمودن رده سنی برای میزان دسترسی به اطلاعات و محتوای فضای مجازی و… از آن جمله است.»