در این پنل، محسن کرمی از پژوهشگران این حوزه توضیحاتی را درباره ضرورت هماهنگی فضای کالبدی شهر با نیازهای کودکان بیان کرد و گفت: «در طول تاریخ شهرها غالبا با نیازهای مردانه تطبیق داده شده و در واقع ارمان شهرهای مردانه هستند و که تنها نیازمندی های مردان را مدنظر قرار داده اند. در دهه‌های اخیر نیز جنبش‌های فمینیستی منجر به این شده تا مولفه‌های زنانه نیز در ساخت و طراحی فضاهای شهری لحاظ شود و برخی از شهرها به سمت آرمان شهرهای زنانه حرکت کنند. اما آنچه در این میان از قلم افتاده، نیازهای کودکان است. نیازهایی که در صورت غفلت از آنها، بی شک رشد بدنی و ذهنی کودکان تحت تاثیر مشکلات زیادی قرار خواهد گرفت.»
او ادامه داد: «اگر فرض کنیم یک معمار خانه‌ای را برای افرادی با قد دو متر و نیم طراحی کند و بسازد، یک شهرساز نیز باید در طراحی شهر به ویژگی‌های جسمی و بدنی کودکان نیز توجه کند و فراموش نکند که بخش مهمی از شهروندان یک شهر کودکانی هستند که مختصات جسمی و ذهنی انها با دیگر شهروندان متفاوت است و شهر باید به گونه‌ای طراحی و آراسته شود که کودکان نیز در آن احساس راحتی، آرامش و امنیت داشته باشند.»
در ادامه، غزال راهب از فعالان و پژوهشگران حوزه اسکان شهری، به سخنرانی درباره ضرورت پرورش خلاقیت کودکان در چگونگی طراحی فضاهای شهری پرداخت و گفت: «در گذشته محل اصلی بازی و فعالیت کودکان در کوچه‌ها و محله بود که اگرچه به عنوان یک فضای غیررسمی برای حضور کودکان به شمار می‌آمد، اما منجر به این می‌شد که کودکان در آن احساس راحتی و امنیت کند و به بازی و فعالیت بپردازد. امروز نیز همه ما به ایجاد فضاهایی مناسب برای بازی و فعالیت کودکان در شهر می‌اندیشیم که رسمی باشد و معایب فضاهای غیررسمی در قدیم را نیز نداشته باشد.»
او ادامه داد: «اما باید به این نکته نیز توجه کنیم که فضاهای جدید و امروزی چقدر قادر هستند قدرت خلاقیت کودکان را به کار بگیرند و آن را رشد و پرورش بدهند. مثلا طراحی بازی‌های کامپیوتری که امروزه به یکی از اصلی‌ترین سرگرمی‌های کودکان بدل شده، چقدر در راستای پرورش قدرت خلاقیت کودکان به کار گرفته می‌شود و اصلا چقدر برای کودکان مفید و سازنده است؟»
راهب، ایجاد احساس مسئولیت در کودکان را یکی از مهم ترین رسالت‌های فضاهای کالبدی شهرها دانست و شرح داد: «کودکان ما باید از همین امروز با احساس مسئولیت و رهبری آشنا شوند و شهر به نوبه خود سهم زیادی در القای این احساس و ایجاد این مهارت در آنها دارد. شهر به عنوان فضای اصلی رفت و آمد کودکان، از حیث کالبدی و ظاهری بسیار حائز اهمیت است و باید ضمن ایجاد احساس امنیت، سلامت، بهداشت، زیبایی های بصری و …، به ایجاد احساس مسئولیت در کودکان نیز کمک کند.»
