رقابت سینما با تلویزیون، طی دهه‌های گذشته، همواره مراتبی از شدت و ضعف را به خود دیده است. در مقاطعی نظیر ماه‌رمضان، سینما، قافیه رقابت را به سریال‌های تلویزیونی می‌باخت و در مواقعی نظیر نوروز یا تابستان، این سینماها بودند که می‌توانستند مخاطبان بیشتری را به نسبت تلویزیون به سمت سالن‌ها بکشانند.اما این رقابت عجیب، طی چهار پنج سال اخیر، تاحدودی از میان رفت و هر رسانه، ترجیح داد بدون رقم‌زدن حاشیه‌ای، مسیر خود را طی کند. پس از چند سال سکوت و انفعال از ابتدای امسال این رقابت وارد فضای جدیدی شد؛ فضایی که تلویزیون آغازگر آن بود. از ابتدای امسال، خبری در خروجی خبرگزاری‌ها منتشر شد مبنی بر اینکه مدیریت شبکه نمایش خانگی بر عهده صداوسیماست؛ خبری که در ابتدا کسی آن را جدی نگرفت، اما در ادامه و با اجبار وی‌اودی‌ها به دریافت مجوز صداوسیما بر روی تولیدات این شبکه، وضعیت کاملا جدی شد. ریشه این اتفاق را باید در شیوع «کرونا» دانست. تا پیش از اسفند 98، بسترهای اینترنتی پخش فیلم در ایران، اقبال چندانی نداشتند و فیلم‌ها و سریال‌ها، استقبال خوبی از افتتاحیه نمایش خود در این بسترها به عمل نمی‌آوردند.
