حالا که چـشـم اصـفــهـانـی‌هـا بـه جمال باران پاییزی در برج عقرب روشن شده، گشت‌وگذار در میان صفحات خیس‌خورده تاریخ و مرور روزهای بارانی شهر در قدیم خالی از لطف نیست. باران برای شهری که نماد تاریخی‌اش (زایچه برج قوس) نبرد ابدی خشک‌سالی و حاصلخیزی است، همیشه یک اتفاق محسوب می‌شده است؛ اتفاقی که می‌توانسته شیرین و خاطره‌انگیز باشد یا در برخی موارد به یک فاجعه تبدیل شود.

آندره گدار که بود؟!

آندره گدار معمار فرانسوی است که در حدود سی سال در ایران زندگی و کار کرد. او سال 1260 خورشیدی در پاریس به دنیا آمد و در دانشکده هنرهای زیبای پاریس رشته معماری و باستان‌شناسی را انتخاب کرد و به اتمام رساند. او برای اولین بار در سال 1290 خورشیدی به منطقه خاورمیانه آمد و هدف از این سفر حفاری در سامرا بود. با روی کارآمدن دولت پهلوی، انحصار فرانسه در کاوش‌های باستان‌شناسی ایران به اتمام رسید. بر طبق قرارداد جدید، دولت ایران تعهد داد که یک متخصص اداره اشیای عتیقه زیرخاکی از فرانسه به مدت پنج سال استخدام کند. به همین منظور از آندره گدار در سال 1308 خورشیدی درخواست شد تا برای سازمان‌دهی و مدیریت بخش باستان‌شناسی ایران به این کشور سفر کند. وی در این سفر پیشنهاد اداره موزه وزارت معارف را دریافت کرد و همچنین مدیریت اداره‌کل باستان‌شناسی ایران را برعهده گرفت.