شام ایرانی، شبهای مافیا، رالی ایرانی، شب آهنگی، یازده، هفت خان و همرفیق، تنها بخشی از جنگها یا رئالیتیشوهای پلتفرمهای اینترنتی هستند که در این سالها توسط بخش خصوصی منتشر شدهاند. جنگهایی که قرار بود به تبعیت از برنامههای کمپانیهای خارجی، به عنوان یک آلترناتیو در برابر سریالهای این شبکه، قدعلم کرده و با نوسانگیری، مخاطبان این مدیوم را بیشتر کنند.
عقیدهای منسوخ وجود دارد مبنی بر اینکه سینما چیزی جز حاصل کیفیات بصری و صوتیاش نیست و فیلم را میتوان تنها به واسطه آن چیزی که روی پرده دیده و شنیده میشود قضاوت کرد. چنین عقیدهای، انفعالات یک فیلم را تنها به کیفیات بصری و صوتی محدود میکند و قابلیتهای تماشاگران برای ادراک حسی را نادیده میگیرد. قابلیتهایی که مستقل از امور ادراکشدنی فیلم است و بدین لحاظ انفعالات سینمایی قوایی از فیلم است که از خصوصیات بصری و صوتی آن فراتر میروند. این واقعیت که شرط ضروری برای کیفیات زیباییشناسانه فیلم، وجود عنصرهای خوشترکیب بصری است، به این معنا نیست که هر گونه خصیصه زیباییشناسانهی ویژهای اساساً از راه یک یا چند عنصر بصری فراهم میآید.
درباره «زخم کاری»؛ سریال پر بیننده نمایش خانگی 1400
زخم کاری» تا اینجا پرتماشاگرترین سریال شبکه نمایش خانگی در سال 1400 است. سریالی که تلاش کرده تا به لایههای کمتر پرداختهشده سریالسازی در ایران ورود کرده و ذهن مخاطب ایرانی دوستدار درامهای مافیایی رازآلود را مشوش کند. گرچه یکی از امتیازهای سریال نیز تجمیع این مؤلفهها در یکدیگر است. یعنی سریالی که هم تم خانوادگی و زناشویی قدرتمندی دارد، هم نکتههایی برای مخاطبان آثار مافیایی و دوستداران آلکاپونبازی داشته باشد، هم رگههایی از عشق و خیانت در خود ببیند و هم نقدی بر جامعه روز کشور باشد.