امکان ندارد خواهر و برادری داشته باشید و با شخصیت‌های «زنان کوچک» هم‌ذات‌پنداری نکنید. آن‌ها به یکدیگر حسادت می‌کنند؛ گاهی اعصاب‌خردکن می‌شوند و دعواهای زیادی هم بین آن‌ها رخ می‌دهد؛ ولی وقتی مشکلی پیش می‌آید، اولین نفر هستند که به یکدیگر کمک می‌کنند. لوئیزا می الکات این داستان را با الهام از زندگی خودش و سه خواهرش نوشته است و با رمان‌های «همسران خوب»، «مردان کوچک» و «پسران جو» ادامه‌اش داده که به اندازه «زنان کوچک» موفق شدند.

نسترن مکارمی نویسنده‌ای اصالتا جنوبی (خوزستانی) است ومثل بسیاری نویسندگان جنوب چنته‌اش پر از قصه‌های شگفت است. به نظر می‌رسد نفت، جنگ، دریا و شرجی سرزمین‌های جنوب را به بستری قصه‌خیز تبدیل کرده و راویان آنجا را به قصه‌گویانی بی نظیر و اینگونه است که نویسنده بزرگی مثل ساعدی ماه‌ها خودش را در آبادی‌های جنوب آواره می‌کند و با مردمان آن دیار می‌زید تا قصه‌های غریب ترس‌ولرز را بیافریند. قصه‌هایی که اولین نمونه‌های رئالیسم جادویی در ایران و شاید جهان هستند! نسترن مکارمی فرزند جنوب است. جنگ را به چشم خویش دیده و نفرین نفت را بی‌واسطه لمس کرده ست.